Ne çok özledim annemle babamla uyandığımız bayram sabahlarını. Önce babam bıraktı gitti bu dünyayı ve bizi; sonra da annem. Zaten onlardan sonra ne bayramın tadı kaldı ne de çocukluk anılarımızın. Ne şekerlerin tadı var artık ne de bayram sabahlarının. O inancı ayakta tutan çocukluğumuzdaki bayram heyecanıymış. Ve bugün çocuklar öldürülürken, onların bayramı hiç tanımadan katledilmelerine, enkaz altında yokolmalarına şahitken bayram gelmiş neyimize? O tatlılar, şekerler nasıl boğazımızdan geçecek, o tatiller bizi nasıl dinlendirecek?
.....................................................
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder