İçimde acısı var yemişi koparılmış bir dalın,
Gitmez gözümden hayali Haliç'e inen yolun,
İki gözlü bir bıçaktır yüreğime saplanmış
Evlat hasretiyle hasreti İstanbul'un.
Ayrılık dayanılır gibi değil mi?
Bize pek mi müthiş geliyor kendi kaderimiz?
Elaleme haset mi ediyoruz?
Elalemin babası İstanbul'da hapiste,
Elalemin oğlunu asmak istiyorlar
Yol ortasında
Güpegündüz.
Bense burda rüzgâr gibi
Bir halk türküsü gibi hürüm,
Sen ordasın yavrum,
Ama asılamıyacak kadar küçüksün henüz.
Elalemin oğlu katil olmasın,
Elalemin babası ölmesin,
Eve ekmekle uçurtma getirsin diye,
Orda onlar aldı göze ipi.
İnsanlar,
İyi insanlar,
Seslenin dünyanın dört köşesinden
Dur deyin,
Cellat geçirmesin ipi...
Nazım Hikmet Ran
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder