Yıllar önce ilkokula giderken okul yolumuzun üzerindeydi bu ev... İçinde yaşayan yaşlı çift yoldan geçen çocukları çok severdi. Kapının önüne koyduğu tahta iskemlesine oturan dedenin cebinde mutlaka peynir şekerlerden olur, torunlarıyla birlikte yanına gelen çocuklara dağıtırdı. Nine ise iki büklüm haliyle arı gibi bir içeri bir dışarı çıkar, bahçesindeki çiçekleri sular, evlerinin önünü süpürür, dedeye ya çay ya da kahve ikram ederdi. Hiç onlar gibi ninem ve dedem olmamıştı ama onları okul çıkışı o halde görmek bana huzur verirdi... Yıllar sonra yine o sokaktan geçerken gördüm evlerini... Yıkılmıştı, haraptı, bahçe kapısında paslı, kocaman bir kilit asılıydı... Bir an o yıkık binanın penceresinde o iki sevimli yüzü gördüm, evlerini fotoğraflarken hiç gelmeyecek o günleri ve tükettiğimiz güzellikleri anımsayarak, hüzünle karışık, özlemle onları, çocukluğumu yadettim...
(Foto - Karikatür: Saadet)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder