Çocuklarına, gençlerine sahip çıkmayan/çıkamayan bir ülkenin başbakanı tutup da en az üç çocuk doğurun, siz bakamazsanız devlet bakar demeyi marifet sayıyor; sokaklarda çalıştırılan, dilendirilen, madde bağımlısı yapılmış çocuklara bir tekmede onlara tepeden bakanlar atıyor, çöpten karnını doyuranlara iğrenerek bakıyoruz; bayramlarda şeker toplamaya çıkan çocuklara tecavüz edip öldürüp gömenleri çabucak unutuyoruz sonra da 23 Nisan'larda çocuklarımız, geleceğimizin umutları söylemleriyle sözde vicdanlarımızı rahatlatıyoruz; asgari ücretin kat be kat altında ucuz iş gücüyle çalıştırılan çocuklara duyarsız kalıyoruz. Biz toplum olarak ancak başımıza gelince o acının ne demek olduğunu anlıyoruz. Bana dokunmayan yılan bin yaşasın zihniyeti bizlerle daha çook bin yıllar yaşayacak gibi görünüyor!..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder